Zielenie

Nie martw się laseczko... Tak sobie pomyślałam przed zaczęciem tego posta. Jakoś się wytłumaczysz, że nie było cię prawie tydzień, opowiesz co się działo w tym czasie:)
Do roboty więc!
Utknęłam między utopią a kolorową atlantydą - tak kiedyś powiedział mój znajomy i w ostatnim tygodniu poczułam moc tych słów. Już wcześniej pisałam o końcu roku szkolnego, ale jeśli jest się jednocześnie w dwóch trójkach klasowych i radzie szkoły to dopiero można odczuć koniec roku:)
Nic to- za trzy dni urlop:)
Dobrze, że przez cały czas robiłam jakieś zdjęcia- dziś łatwiej połapać mi się w wydarzeniach ostatniego tygodnia:)
Słuchajcie, farciara ze mnie! W pewnym miłym domku mieszka sobie Madzia. Madzia jest prawdziwą wróżką i ma złote rączki. Jak zobaczyłam jej wspaniałe zakładki do książek bardzo pięknie poprosiłam ją o wykonanie dla mnie:) Weszły pewnego pięknego dnia w moją przestrzeń międzyplanetarną i postanowiły od razu zamieszkać w książkach. Jedyne co mnie martwi to fakt, że ostatnio kompletnie nie mam czasu na lekturę. Łudzę się, że lato idzie, więc może gdzieś na plaży, czy pod czereśnia... No jesienią to już na bank:) W każdym razie zakładki będą cieszyły moje oczy jeszcze długo, bo to prezent od dobrego człowieka. Kolejny wspaniały człowiek, mój człowiek...ale głupoty gadam:)
Zobaczcie same:)
Madziu, śliczne dzięki za wszystko co w środku i za serce bezinteresowne:)

Miała być wielka feta z okazji nocy św. Jana. No była...
Planowałam noc w ogrodzie, tańce przy ognisku, wianki i wianuszki, patchworki i poduszki a wszystko w akompaniamencie bukietów kwiatów.
Na 3 godziny przed rozpętała się burza jak złoto. Lało, grzmiało, huczało, straszyło i gradem waliło. Na dodatek ta masakra zastała mnie w samochodzie ku wielkiej uciesze. Ale się bałam! Posuwałam się przez te kałuże z prędkością 30 km/h, przy szalejących wycieraczkach i 30% widoczności. Grunt to we własną bramę trafić:)
Imprezka odbyła się w domu, grillowaliśmy pod wiatą...jedyne co zostało to specjalne piwo świętojańskie:)
Od zeszłego piątku leje codziennie, dziś obudziły mnie grzmoty. Ale kochane, ja nie mam na co narzekać patrząc na informacje z całej Polski. Bo co, że mi droga do sąsiada spłynęła... powodzi nie mam.
W związku z nadprogramową wodą po polu pływają łabędzie a bociany mają żabi raj. W jednym miejscu naliczyłam na raz 11 bocianów.:) Sama ne wiem- śmiać się czy płakać.

Robótkowo nie próżnowałam. Lato jest więc razem z nim nowe poduszki. Wzorowałam się na rarytaskach ze skandynawii... Z jednej strony gwiazki, z drugiej kwiatki.

Uwielbiam otaczać się poduszkami, mogę je mieć wszędzie. Poszewki poszewkami, ale mam problem z poduchą. Sklepowe kapciochy jakoś do mnie nie przemawiają, więc poszukałam wypełnienia. Macie jakieś doświadczenia z gąbką szarpaną to środka poduszek? Warto ją kupić, czy lepiej coś innego?
Będę wdzięczna za rady.
Mam jeszcze serducho dla pewnej duszki:)

Pomarudzę wam jeszcze...
W sobotę byłam na rekonstrukcji bitwy- Rawka 1915. Uwielbiam takie wydarzenia. Jestem miłośnikiem historii Polski, jednocześnie lubię ludzi z pasją. Takich można spotkać na rekonstrukcji. Jestem pełna podziwu dla nich. Ile pracy, serca i pieniędzy w to wkładają! Dodatkowo mają naprawdę duża wiedzę. Koło mnie siedział na przykład człowiek doktoryzujący się z pirotechniki!!!
Młodemu mojemu oczy na wierzch wychodziły a potem pozbierał talizmany w postaci łusek po nabojach. " Nie chce, aby mu się zgubiły" więc trzyma u mamy na dekoderze... Kilka fotek tradycyjnie.

Czyż pan na dachu nie jest cudnie ubrany? Normalnie nie mogłam nie wrzucić:)

Mogłabym tych zdjęć nawrzucać masę bo mam chyba ze trzysta:) ale się już powstrzymam.
Spotkałam  tam też zacne damy z epoki...szkoda, że nie mojej:) Mogłabym tak całymi dniami w kapeluszu i perłach. Ach!

Tym pięknym akcentem pożegnam się z wami. Dziękuję za wszystkie cudne słowa w ostatnich komentarzach! Sprawiłyście mi wiele radości i zaskoczenia:)
Tymczasem