niedziela, 28 lutego 2016

Pokochaj wiatr

Weekend upłynął na "szarogęszeniu" się w pokoju Młodej:)
Niepostrzeżenie wyszła z koloru różowego na rzecz "szarej gęsi" i tematu ZEN. Co miałam zrobić na hasło, że kocha wiatr, dzwonki wietrzne
i wszelkie pobrzękiwania? Mamo, ja chcę dzwonki ZEN.
Chciała również na szaro. Szare pudełeczko, szara poduszka, a ramka na zdjęcia srebrna dla odmiany, co uderza w lekki glamour. Takie trendy moi mili:)

 


  
Zen niech sobie będzie, ale musi być również trochę po mojemu. Pamiętacie gięty metal lat osiemdziesiątych? Kupiłam metalowy dzwonek, gdyż mam do takich przedmiotów wielki sentyment.


Zmieniłam wystrój nad łóżkiem. Przy każdym wietrznym poruszeniu girlanda oraz szklane witraże dzwonią cichusieńko. Muszelki z perłowej girlandy dodatkowo genialnie wyglądają pod światło - są pełne delikatnych wzorów. To bardzo miłe i przyznacie, że ZEN. Małolaty lubią zen:)






Do tego biurko, które już znacie - pewnie, że szare.:) ZEN:)


Dobrze było na koniec usłyszeć, że to jest właśnie jej ZEN. Dzięki tym przedmiotom będzie  "osiągała stan buddy", poszukiwała własnej doskonałości, osiągała spokój. Taaa, a za chwilę poszuka duszy
w marchwii!

Wszystkie dodatki kupiłam w sklepie Passion4Home. To sklep z przemiłą obsługą, natychmiastową przesyłką i co cenne - towar sprzedawany mają faktycznie w magazynie. Zajrzyjcie tam.
Pamiętacie jak pisałam o nowej kolekcji Green Gate? Już sobie u nich zamówiłam:)
Z przyjemnością wieszam baner na moim blogu! KLIK


Udanego tygodnia moi mili. Poniedziałek jako początek tygodnia daje nam możliwość przeżycia czegoś nowego. Uwierzmy w to i dajmy sobie szansę, jakkolwiek sekciarsko to by nie zabrzmiało:)
Tymczasem
Polinka




czwartek, 25 lutego 2016

Magiczny Karpacz

Karpacz - miasto związane z moim dzieciństwem.
w trudnych czasach PRL spędziłam tam ferie zimowe pewnego roku, uczyłam się jeździć na nartach. Do dziś pamiętam akcesoria kuchenne z niebieską krówką, które właśnie przywieźliśmy z Karpacza.
Zapewne też macie swoje miejsca w świecie, miejsca, z które przywodzą na myśl dobre wspomnienia, przeżycia. Dla mnie właśnie takim miastem jest Karpacz, u podnóża Śnieżki.

zdj. jusiaczki 


Śnieżka - Królowa Karkonoszy 1602 m n.p.m., najwyższa góra Sudetów oraz Karkonoszy, zbudowana głównie ze skał metamorficznych oraz granitu.

Na jej wierzchołku znajduje się barokowa kapliczka św. Wawrzyńca, Schronisko na Śnieżce, Obserwatorium Meteorologiczne. Z kolei po czeskiej stronie Śnieżki stoi najwyżej położona czeska poczta oraz wyciąg krzesełkowy.




Samotnia - Zabytkowy obiekt położony jest w bardzo malowniczym miejscu w Kotle Małego Stawu nad Małym Stawem w Karkonoszach. Podobnie jak większość schronisk na początku była to buda pasterska, a wraz ze wzrostem rozwoju turystyki przekształciła się w obiekt noclegowy. Schronisko nosi imię od znanego przewodnika i goprowca, a zarazem gospodarza Samotni Waldemara Siemaszko. Niezwykle malownicze położenie sprawia, że warto spędzić w nim choć jedną noc.

fot. Justyna Szymańska

Zapora na Łomnicy - Tworzy ona niewielkie jezioro zaporowe wraz ze sztucznym wodospadem. Na początku XX wieku w jeziorku można było się kąpać lub pływać po nim kajakiem, zimą zaś zamieniało się w lodowisko. Na brzegu funkcjonowała restauracja oraz muszla koncertowa. Dziś szczytem zapory prowadzi czerwony szlak turystyczny, który prowadzi do Grabowca.


Fot. Strohmeier

Miasteczko też niczego sobie:




Luksusowy trzygwiazdkowy Hotel Greno otwarty w 2012 roku położony jest
w samym sercu Karpacza, bezpośrednio przy krzesełkowym wyciągu narciarskim Biały Jar. Oferuje swoim gościom usługi i komfort w atmosferze tradycyjnej gościnności.

Niezwykła strefa Wellness jest idealnym miejscem odpoczynku a różnorodne sauny, basen z jacuzzi tworzą unikalną i szlachetną atmosferę.
http://hotelgreno.pl/

W okresie od 01.03 do 29.04.2016 w Hotelu Greno będzie obowiązywał rabat 10% na wszystkie zabiegi SPA na hasło "hotel karpacz".

Udanego dnia w atmosferze marzeń kochani!

Tymczasem
Polinka

poniedziałek, 22 lutego 2016

High tech

High tech!
Takie skojarzenie od razu przyszło mi do głowy:)
W tym roku skończy trzynaście lat i aktualnie płacze, bo granatowe rurki się zgubiły w czeluściach szafy.
Często ma pretensje i fochy, bywa zadowolona lub całkowicie zgnębiona przez niesprawiedliwość tego świata. Jak na przykład przez te rurki. Niestety nie z kremem, choć to nawet bym zrozumiała:)
Michalina, moja córka:)Zazwyczaj na szczęście pociecha, narzekać nie mogę:)
Jej pokój przeszedł ostatnio częściową metamorfozę. W trakcie malowania biurka marzyłam o nadstawce od kredensu, ale wąskiej. Przyszło mi poczekać dłuższy czas i jak widać, opłacało się.
Misi high tech!





Zawsze pytacie mnie, jak wyglądał mebel przed metamorfozą. Z oporami, ale prośbę spełniam:) 


Starowinka pamiętająca czasy przedwojenne, stojąca od dawna w kompletnej ruinie. Dokleiłam jej kilka listew, odczyściłam, farba i voila. Środek jest bardzo vintage tzn kompletnie oryginalny. Doszłam do wniosku, że nie ma co skrobać starocia do żywego aby go potem postarzać. Jestem zadowolona z efektu, dobrze kontrastuje z szarym.


Za jakiś czas pokażę cały jej pokój a tymczasem na wiosnę czekam niecierpliwie. Też tak macie? Z każdym dzikim porywem wiatru, niespodziewaną ulewą wiem, że wiosna nadchodzi.:)
Tymczasem
Polina

środa, 17 lutego 2016

Miłość

Interesuje mnie przyszłość, bo tam zamierzam spędzać resztę życia...
Czyż to nie powinno być motto każdego rozpoczynającego się dnia?

W moim życiu dziś smutna rocznica, dzień melancholii i patrzenia
w przeszłość.
Już  nie zadaję pytań typu: co by było, gdyby?
Dało się poskładać kawałki, poukładać na nowo, choć w sercu pozostała martwa pustka.
Wie każdy, kto stracił.
Miłość jedynie odczuwam... bo ona trwa tyle, ile życie drugiego.





17.02.1990

Pamiętajcie: Żaden motyl nie usiądzie na zaciśniętej pięści.
Apaczowo, najlepsze życzenia dla twojej mamy!
Tymczasem
Polinka







sobota, 13 lutego 2016

Cóż...sypialnia!

Kochani
Śpieszę pokazać wam moją sypialnię. Nową wersję łóżka, zmienioną lekko kolorystykę.
Zastanawiam się, czy Wy fotografując swoje wnętrza odczuwacie dokładnie to, co ja?
Czy ja mam na co dzień taki przesyt rzeczy? Czy doprawdy mieszkam w bałaganie i rozgardiaszu stylistycznym? O, matko!
Dzień jak co dzień. Sypialnia jest jednocześnie moim miejscem do tworzenia rękodzieła, miejscem do pracy przy komputerze, miejscem odpoczynku. Na tych kilkunastu metrach kwadratowych toczy się większość mojego życia, przynajmniej wieczorem. Co za tym idzie otaczam się przedmiotami potrzebnymi do bycia "pod ręką". Obok łóżka leży książka oraz ulubione gazety, na biurku rozgardiasz rzeczy "do zrobienia od zaraz", niekończące się robótki, zapisane kartki. Nad biurkiem półka na niezbędne przydasie. Jakiś koc, tysiąc poduszek z wielu parafii, telefon, kapcie, apaszki i tysiące innych.
Do każdego zdjęcia muszę to uprzątnąć gdyż fotografia musi wyglądać;)
Jednak, oglądając gotowy materiał, zawsze mam wrażenie bałaganu. Też tak macie? Może to kwestia, że każdego dnia pasę się zdjęciami z magazynów, z internetu wnętrz, w których niekoniecznie ktoś mieszka. Są piękne, fantastycznie ułożone i dobrane, bez śladu kurzu czy walających się kapci dzieci:)
Godzę się jednak i niech tak będzie. Musimy kiedyś ogłosić konkurs na fotografię prawdziwego wnętrza. Wiszące kable pewnie każdy ma w domu, jakieś brzydkie rzeczy, bałagan. Taa i te wszystkie akcesoria naszych domów foux pas, gafy nienadążające za trendami, niezgodne kolorystycznie. No, cóż. Nie żyjemy wszakże w katalogach wnętrzarskich;)
Pobawimy się w prawdziwe fotografie?
Pozostawiam do przemyślenia a tymczasem pokazuję sypialnie ( w prawym kącie przebywa Ukochany ze swoim bałaganem ze śrubek i jego królestwo nigdy na tym blogu nie zagościło;))


Lampa, lampa! Cuduś wiszący pod sufitem to prawie skandynawski vintage czyż nie? Najnowszy szyk mody, lekki loft. Aby wykonać cudasia należało udać się na miejscowe złomowisko i z kilku dziwnych elementów do których nikt się nie chciał przyznać, zbudować. Do zbudowania trzeba mieć chłopa i jego samczą pomysłowość, kilka nitów, śrubokrętów i podobnych. Mnie w każdym razie pomysł przypadł do gustu za całe kilka złotych czyli w cenie aluminium w skupie;)


Wyśniony zagłówek, zrobiony na zamówienie. Doskonale się sprawdza przy czyszczeniu i konserwowaniu, choć może mam go za krótko aby się wypowiadać. Wprowadził cudną miękkość dla głowy, elegancję i świeżość. Bardzo lubię go przy zapalonej wieczorem lampce. Tego typu zagłówki polecam ze szczerego serca:)







 

Abażur to "dzieło ludzkich rąk":) Jest z dokładnie z takiego samego materiału jak poduszki co nie znaczy, że był kupiony w komplecie:) Pierwszy raz pokusiłam się o obłożenie starego klosza i wyszło raczej dobrze.
Poniżej fotograficzna instrukcja:

Żródło: housebyalice.blogspot.com    

Zapas, jaki należy pozostawić powinien mieć ok 0,5 cm z każdej strony aby dobrze się podwinął. Klej to najzwyklejszy Wikol (który sprawdza się w większości prac) albo Magiczny. Pamiętajcie, aby oklejać materiałem uprasowanym:) Prosto i na temat:)
Cały czas nie mam osłony na kaloryfer. Wiecie, jak jest w chłopami - zrobi- tak- później:)

Jutro Walentynki. Ciekawe, czy obchodzicie?
My, kobiety w wieloletnich związkach małżeńskich, chyba nie obchodzimy tego święta, prawda? Uczucia okazujemy sobie w inny sposób, każdego dnia dajemy świadectwo trwania. Nie powiem, Ukochany kwiatami mnie raczej nie zasypuje, czekoladki pożerają dzieci. Świadectwem codzienności jest śniadanie zrobione do pracy, które bardzo doceniam, uśmiech, telefon w ciągu dnia. To nie jest mało, choć jest inne, stateczne. Jesteśmy ze sobą kilkanaście lat i umiemy się lubić, wybaczać sobie, patrzeć przez palce na potknięcia. Znamy się jak łyse konie, jesteśmy wierni i lojalni. Czuję, że tak właśnie powinno być. Taki mój zezowaty Walenty:)
Wam jednak serduszko podeślę chętnie. Czwarty rok mnie czytacie, chcecie tu wpadać. Dziękuję, że ze mną jesteście, inspirujecie mnie, wspólnie przeżywamy wzloty i upadki. Ja zdecydowanie was lubię moi czytelnicy:) Dziękuję, serce oddaję gorące!


Tymczasem
Polinka




poniedziałek, 8 lutego 2016

Na korytarzu też jest dom

Ciągi robocze, chodzone w naszych domach...
Temat rzeka chciałoby się powiedzieć, prawda?
Zazwyczaj staramy się zachować w nich jak najwięcej miejsca, nie zagracić, dzięki czemu stają się niezbyt udanymi wizytówkami naszych domów. No, co najwyżej jakąś szafkę na buty czy książki w nich zmieścimy.
Nie mówię oczywiście o wnętrzach dysponujących brakiem miejsca, ale jeśli tylko trochę go mamy, to zastanówmy się nad wprowadzeniem przytulności.
Mój górny korytarz straszył mnie odkąd mieszkam w tym domu;) Postawiłam to czy tamto a jednak cały czas nie byłam u siebie:)
Żałuję, że nie mogę wam pokazać go w całej okazałości na jednym zdjęciu ale jest za wąski na ukazanie wszystkich klamotów, które tam stoją. Tak więc będzie partiami, tymi nowszymi. Szafy mojej Biedermajerowskiej chyba jednak cały czas nie widzieliście choć stoi tam blisko dziesięć lat:) Nazwijmy to tajemnicą alkowy:)
Rewolucja zaczęła się od poniższego kwietnika. Ukochany przyniósł do domu bardzo stare radio z którego wyciągnie to i tamto, polutuje i będzie jak znalazł do prostownika:) Ostało się ino drewniane pudło bez dna.
Wyszło, że jak znalazł - podkleić, podmalować, ozdobić i kwietnik w sam raz.
O rolecie rzymskiej myślałam od bardzo dawna, szczególnie, że latem od tej strony jest oślepiające słońce.
Polecam wszystkim rolety. Są eleganckie, łatwe w montażu, bardzo dekoracyjne i lekkie.
Stołeczek widoczny na zdjęciu to cud techniki lat 60-tych, ze złomowiska, a jakże:) Pan już się nie dziwi, że my kupić a nie sprzedać przyjeżdżamy:) W ten oto sposób, kilkoma magicznymi ruchami w przedpokoju zagościł pokój. U mnie w duszy także:)



 



Widzicie, dom jest wszędzie, nawet na korytarzu:)
W następnym poście gotowa sypialnia:)
Za oknem wiosna, jak to cieszy!


Tymczasem
Buziak serdeczny dla moich czytelników!
Polinka




środa, 3 lutego 2016

Zachwyty

Pierwszy tydzień ferii na półmetku u mnie. Śniegu co prawda brak kompletnie ale nic się nie przejmuję.
Bo czym się przejmować skoro nie ma czym kochani? Z nart nie korzystam, na ferie zazwyczaj nie wyjeżdżam z racji konieczności ogrzewania domu. Ze sportów zimowych najbardziej lubię grzane wino u podnóża góry. Taki typ...mało sportowy.
Dzieciaki moje w ośrodku kultury dokazują, świetnie się razem bawimy, odkrywamy talenty. Jak ja lubię ten typ pracy! Mentalnie jestem ciocią wszystkich dzieci z osiedla i bardzo mi z tym dobrze:)
Pojawił się nowy katalog Green Gate na lato. Widzieliście?
Zachwyciły mnie niebieskości, są mi bardzo bliskie w ostatnim czasie. Może przez moją sypialnię zaniebieszczającą, może czas krzyknąć "Ahoj sailor"?


I reszta moich zachwytów. Wszystko oczywiście prosto z katalogu:)



 

Kolekcja prążkowanych naczyń to mój must have!
Reszta katalogu do zerknięcia TUTAJ.
Nie mogę się doczekać wiosny:)


Doszły moje różne zakupy, o których pisałam niedawno. Niebawem sypialnia w nowej odsłonie oraz korytarz.
Pozdrawiam Was gorąco!
Ahoj sailor!
Polinka