Na korytarzu też jest dom

Ciągi robocze, chodzone w naszych domach...
Temat rzeka chciałoby się powiedzieć, prawda?
Zazwyczaj staramy się zachować w nich jak najwięcej miejsca, nie zagracić, dzięki czemu stają się niezbyt udanymi wizytówkami naszych domów. No, co najwyżej jakąś szafkę na buty czy książki w nich zmieścimy.
Nie mówię oczywiście o wnętrzach dysponujących brakiem miejsca, ale jeśli tylko trochę go mamy, to zastanówmy się nad wprowadzeniem przytulności.
Mój górny korytarz straszył mnie odkąd mieszkam w tym domu;) Postawiłam to czy tamto a jednak cały czas nie byłam u siebie:)
Żałuję, że nie mogę wam pokazać go w całej okazałości na jednym zdjęciu ale jest za wąski na ukazanie wszystkich klamotów, które tam stoją. Tak więc będzie partiami, tymi nowszymi. Szafy mojej Biedermajerowskiej chyba jednak cały czas nie widzieliście choć stoi tam blisko dziesięć lat:) Nazwijmy to tajemnicą alkowy:)
Rewolucja zaczęła się od poniższego kwietnika. Ukochany przyniósł do domu bardzo stare radio z którego wyciągnie to i tamto, polutuje i będzie jak znalazł do prostownika:) Ostało się ino drewniane pudło bez dna.
Wyszło, że jak znalazł - podkleić, podmalować, ozdobić i kwietnik w sam raz.
O rolecie rzymskiej myślałam od bardzo dawna, szczególnie, że latem od tej strony jest oślepiające słońce.
Polecam wszystkim rolety. Są eleganckie, łatwe w montażu, bardzo dekoracyjne i lekkie.
Stołeczek widoczny na zdjęciu to cud techniki lat 60-tych, ze złomowiska, a jakże:) Pan już się nie dziwi, że my kupić a nie sprzedać przyjeżdżamy:) W ten oto sposób, kilkoma magicznymi ruchami w przedpokoju zagościł pokój. U mnie w duszy także:)

 

Widzicie, dom jest wszędzie, nawet na korytarzu:)
W następnym poście gotowa sypialnia:)
Za oknem wiosna, jak to cieszy!

Tymczasem
Buziak serdeczny dla moich czytelników!
Polinka