Choroba członka stada

Kochani!
W ostatnim czasie nie próżnowałam. Mam masę zdjęć do pokazania wam, bardzo chcę poopowiadać ale...
Ten post wyjątkowo nie będzie o rzeczach dobrych i budujących, bo życie czasem płata nam figla.
Od wczoraj mam bardzo chorego psa.
Zaczęło się tradycyjnie od ukąszenia kleszcza. To nic, że nosi profesjonalną obrożę, po każdym spacerze jest szczegółowo sprawdzany. Wbił się jeden, kilka dni temu,
i choć go szybko usunęliśmy, choroba nas nie ominęła.
Luis ma trzy lata a to dla niego czwarta babeszjoza.
Tym razem przechodzi ją straszliwie.
Wczoraj rano- no coś ten pies jest inny, bo nie ma go tradycyjnie przy nas, bardzo blisko. Za godzinę już jechaliśmy do lekarza i na szczęście słusznie. Babeszjoza- dobrze nam zanany syf, który w kilka dni potrafi zabić dorosłego psa. Kroplówka, zastrzyki.
O 22 dzwoniliśmy do weterynarza, że jest kiepsko, gorzej. Jedziemy na 8:30 rano choć lecznica czynna od 10. Pies ma gorączkę, słania się na nogach, morfologia odkrywa postępującą żółtaczkę.
Organizm reaguje autoagresywnie...
Po trzeciej dzisiaj morfologii rozkład czerwonych krwinek wydaje się być zatrzymany, czy jednak jest zatrzymany, pokażą poranne badania.
Jeśli jednak jego stan w trakcie nocy się pogorszy jedynym ratunkiem dla psa jest transfuzja...a i tak ma 50/50.
W najlepszym wypadku pozostaje wielotygodniowe leczenie żółtaczki i spustoszeń przez nią spowodowanych.

Dziś mam nockę z kroplówką, czuwam i zmieniam.
I modlę się głęboko, bo dostrzegam w tym psie człowieka. Tak mnie nauczono.
Jesteśmy jego stadem a on jest członkiem naszej rodziny.
Trzymajcie proszę kciuki.
Do przeczytania
P.