W blękicie anielskim

Dziś będzie o ludziach i ludzikach...
W ostatnich dniach spotykałam i takich i takich. Wielu z nich powodowało niesmak, złość. Cóż... z ludzikiem też należy jakoś umieć żyć.
Nie lubię ludzi agresywnych, dziwolągów głośnych, manifestujących swoje zdanie za wszelką cenę
i po trupach. Ale tacy też są. Jedyne co można sobie w takiej chwili powiedzieć w duszy to słowa desideraty- unikaj głośnych i napastliwych, są udręką dla ducha! O!:)

Może przypomnę  Wam ten tekst? To zbiór krótkich przypowieści na dni lepsze i gorsze:)

Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu. Pamiętaj jaki spokój można znaleźć w ciszy. 
Tak dalece jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść.
Jeżeli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie. 
Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. 
Wykonuj z sercem swą pracę jakakolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. 
 Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach, świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przysłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu. 
Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wielkiej oschłości jest ona wieczna jak trawa. 
Przyjmuj pogodnie to, co lata przynoszą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha, by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności. 
 Jesteś dzieckiem wszechświata: nie mniej niż gwiazdy i drzewa masz prawo być tutaj i czy to jest dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki, jaki być powinien. Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek sądzisz o jego istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twoje pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swoją duszą. Z całym tym zakłamaniem, znojem i rozwianymi nadziejami ciągle jeszcze ten świat jest piękny...
Bądź sobą. Dąż do szczęścia.

Zawsze też można sobie pośpiewać:

A jak już ciężko na duszy się zrobi nieznośnie...wtedy szeroko się uśmiechnijmy, gdyż natychmiast znajdzie się człowiek, który odwzajemni nasz uśmiech.

Zdarzyła mi się w pracy cudna rzecz.

Poszukiwałam dla córki książki z biblioteki, lektury konkretnie. Córka ambitna strasznie, książka słabo dostępna u nas, więc może z pracy? W pracy nie ma, dziecię wypożyczyło. A które?- o mój Bartuś! Na jutro mama przyniesie, córka się cieszy. Następnego dnia pani przychodzi do mnie, specjalnie się fatyguje, bo Bartuś jednak koledze pożyczył. Ale ona z dziennika numer to matki weźmie i na jutro na bank albo dwa. Do mamy dzwoniła, mama obiecała, ale synek jednak nie przyniósł. Poleciała do klasy, dzieciaka wyciągnęła:) Jaką masz następną lekcję? Matmę. Klasówkę masz? Nie. To przyjdź do mnie, pojedziemy moim samochodem do domu bo pani książkę potrzebuje...

I jak tu takich nie kochać? Wielkie poruszenie z powodu lektury? Dusza człowiek z wielkim sercem, cud malina. 

Tacy ludzie jednak są:)

Tylko jak ja się teraz odwdzięczę?

Moje długi rosną w nieskończoność gdyż mam szczęście do dobrych ludzi. Same wiecie, moje Duszki, jak ciepło o Was niektórych myślę, ile od Was otrzymałam.

Zostałam w tym tygodniu uszczęśliwiona przez Agatkę. Uszyła dla mnie anioła, prawdziwą, cudną tildę. Wierzę w moc przedmiotu, wiecie? Lubię otaczać się upominkami od dobrych ludzi, kolekcjonuję pozytywną energię. Ten anioł będzie w pewnym sensie naszym aniołem stróżem, choć brzmi to górnolotnie:) Dziękuję!

Uwielbiam ją absolutnie!

Anielica opiera się o poduchę. Zrobiłam ją w "międzyczasie".

Coś na kształt prezentu od Madelinki. Ostanio wszystko wybierane przeze mnie jest błękitnie, miętowe lub turkusowe. Ot, taki fiś!:)

Mogłabym tak długo gdyż zaniebieściło się na poważnie.

Ale, ale!

W ostatnim poście obiecałam podarować Wam manekin.

Niniejszym ogłaszam, że przesyłka z rzeczonym powędruję do:

Aleksandry Żurek!

Zgłosiłaś się pierwsza na dodatek pisząc, że z tego powodu nie wygrasz. A ja przekorna jestem:)

Wygrałaś, gratuluję numerowi jeden:) Proszę o adres do wysyłki.

Długi weekend przyniósł pomyślnie zakończony remont korytarza. Cały czas mam jednak wrażenie, że czegoś brak, więc jeszcze podumam nim pokarzę:)

Ściskam Was serdecznie, dziękuję za niezawodną obecności a i obietnicę złożę: postaram się częściej komentować Wasze posty, bo to nie tak, że nie czytam:)

Me, myself and I w błękicie:)

 Hmm, no to POZDRO:)