Sztuka prostoty

Kochane istoty, stali zaglądacze i powiększające się grono nowych, miłych osób:)
Jeszcze nigdy nie zaczynałam tak posta, ale tym razem się złamię bo sytuacja jest wyjątkowa:)
Tak dobrze mi tu z Wami być. Dziękuję za wszystkie dobre słowa, za zainteresowanie i uwagę, za dowody sympatii, bezinteresowności, która mnie z waszej strony spotyka. Dzięki jak nie wiem co!:)
Dziś będzie o prostocie i umiarze. Co za tym idzie- za spokojem i szczęściem:)
Mam swoją krówkę, kilka kilometrów od domu. Spotykam się z krówką i jej właścicielką co poniedziałek i odbieram mleko. To wyjątkowe gospodarstwo, gdyż od początku miałam wrażenie, że wszystko tam się toczy harmonijnie. Są zwierzęta i ludzie, do tego pole i bociany. Oni ze sobą dobrze żyją i jakoś tak o siebie dbają. Możecie pomyśleć, że piszę głupoty, ale tak jest. Z tego gospodarstwa emanuje spokój i ziemskie spełnienie. Pani się uśmiecha, konik się uśmiecha, wszyscy mają czysto...etc) Zrobiłam im zdjęcia i pochwalę się, choć nie musicie tego komentować:) Chyba, że jedynie uznaniem dla mojego zidiocenia!:)
Jedno jest pewne- ja do nich strasznie chętnie jeżdżę a wracam pozytywnie podładowana:)

Odkryłam ostatnio, że największe szczęście daje mi umiar. Umiar w jedzeniu, zakupach, posiadaniu. Tysiące rzeczy zagracają moją głowę, denerwują. Nie potrafię i nie chcę żyć w chaosie. O ile przyjemniejsze jest otwarcie lodówki, w której jest tylko kilka superświeżych produktów i oczywiste jest, że na śniadanie jemy twarożek z rzodkiewką:) Gorzej, jeśli z lodówki wypada miliard produktów na granicy przydatności do spożycia bo w markecie była promocja. Właśnie, ja nie chcę tych promocji i zawalania mojego życia. W szafce w łazience 4 jednakowe szampony bo taniej wychodziło przy większej ilości. W kuchni wala się  makaron bo przecież się nie zepsuje a zapas to zapas. Taa, na wypadek wojny czy coś? Czy lepiej mieć sześćdziesiąt swetrów? A wróbelek ma jedną nóżkę bardziej?:)
Jak przestałam kwestię ogarniać to zaczęłam wyrzucać aby oczyścić swój świat. Może ktoś się będzie śmiał ale zrezygnowałam z cotygodniowych zakupów w markecie na rzecz wiejskiego sklepu w którym i tak ceny są podobne. To daje spokój, wiecie? Mieć tylko tyle, ile da się wykorzystać, ile potrzebujemy. I to dotyczy wszystkiego:)
Z tej okazji w moim sklepie pojawiły się różniaste patchworki. Kiedyś szyłam ich bardzo dużo, maszynie poświęcałam długie godziny. Kochany w głowę się stukał, kiedy zamawiałam pakę materiałów ze Stanów. Dziś za te materiały dziękuję bo są wspaniałej jakości ale kiedyś przez ocean szły.
Kochani moi. Jeśli macie ochotę na wielką wyprzedaż mojej skrzyni posagowej to zapraszam do SKLEPU. Wszystkie patchworki uszyłam własnoręcznie, w większości z materiałów najwyższej jakości znanych projektantów. Stosowałam wymyślne wzory, cięłam i gięłam na miarę swoim dawnych możliwości. Dziś już mnie nie cieszą jak dawniej ale może ucieszą was. Są praktycznie nowe, może chwilowo zdobiły moje mieszkanie. Otrzymacie je wyprane i wypieszczone, zgodne z opisem:) Zapraszam. Sukcesywnie pewnie będzie się ich pojawiać więcej. Tak, z powodu oczyszczania.

Pracuję cały czas nad wyglądem łazienki. Skoro ma być pokojem kąpielowym to podarowałam jej krzesło:) Samodzielnie wyszlifowałam, wybieliłam. Nie powiem, twarzowe:)

Cudnie miękkie gąbeczki też mnie zachwyciły, a co!:) Takie pasteLOVE.
Nie wiem, czy mam się chwalić mężem własnym:) Czy to wypada? Jeszcze urok jakiś rzucę:) Ale...
Kochany mój buduje Młodemu prawdziwe łoże marynarza, z bali. Strasznie się cieszę, bo hand made i to jakie! Normalnie nikt nie będzie miał takiego łóżka jak mój Młody:) O tym może w następnym poście bo mnie nie zniesiecie:)

W ostatnią niedzielę u mnie we wsi, w kościele a jak, odbył się cudny koncert. To tylko jeden z serii koncertów "W krainie Chopina". Już kiedyś pisałam, że mieszkam niedaleko Żelazowej Woli i u mnie wszystko jest Chopina albo od Chopina czy Chopinem nazwane. Fajne to niewątpliwie bo mam i dworek blisko i kościół, w którym Fryderyk był chrzczony. Często tam na rowerach jeździmy:) Z przyjemnością wybraliśmy się więc do kościoła.
Cóż to za wspaniali ludzie! Nie wiem, czy ktoś z kwartetu był starszy ode mnie:) Pełni pasji, fascynacji muzyką, uzdolnieni a na dodatek chcą poświęcić swoją niedzielę i w kościele grać. To takie niedzisiejsze w erze kultury disco polo. Więcej rzecz jasna w temacie wypowiadać się nie będę.:) Spędziłam godzinę w towarzystwie geniuszy saksofonowych z kwartetu Morfeusz:)To było prawdziwe przeżycie.
Piszę o tym, bo chcę was zaprosić na niedzielę. Oczywiście, jeśli wam po drodze.
Kolejny z koncertów odbędzie się w niedzielę 1 września o godzinie 16 z Żelazowej Woli. Jakieś 50 kilometrów od Warszawy w stronę Poznania. Tym razem międzynarodowi muzycy wykonają utwory Fryderyka Chopina, wszystko w otoczeniu pięknego parku. Myślę, że warto. Ja w każdym razie się wybieram:) Można usiąść na tarasie i się zasłuchać. Wstęp wolny co też jakąś zachęta jest.:)

Powoli na dziś kończę bo twardo zabrałam się za firaneczkę do sypialni. Hand made a co!:)
Za jakiś czas ją wydłubię:)

Ściskam was serdecznie, przypominam o CANDY. Bardzo dużo się tam was gromadzi za co dziękuję:) Przypominam jednak po cichutku o dodawaniu mojego bloga do obserwowanych bo chyba nie wszyscy o tym pamiętają:)
Tymczasem