Angielsko w stylu

Szukam, szukania mi trzeba...
Mamy piękną pogodę, liście zaczynają z drzew spadać, jesień kochani:)
Niebawem pokoloruje nam świat.
Chciałoby się jak na razie zatrzymać, udomowić. Może jesiennym wiankiem?
Powstał w przypływie oczekiwania na pewną miłą osóbkę, ciepłym popołudniem w ogrodzie.

Zdjęcie wyszło bardzo jesienne, usłane liśćmi:)
Plany mam na przyszły rok aby ogród utonął w hortensjach. Niech będą wszędzie! To jedne
z najpiękniejszych kwiatów i, jak widać, na wianki nadają się znakomicie. Poprzesadzałam jakiś czas temu te cuda w lepsze miejsca, wykopałam wielkie doły, do których wsypałam masę torfu. Teraz podlewam, chucham:)

Robótkowo też się nie oszczędzam. Przyjaciółka zamówiła pudełko dla córki:

I tabliczka, ku pamięci:)

Bo w życiu już tak jest, że za dużo paplać nie można... :)
Skoro jesień i niebawem czasu dla siebie będziecie mieli więcej, chciałabym polecić lekturę dla rozwoju osobistego:)
Kulturą brytyjską jestem zafascynowana od dawna. Uwielbiam ich akcent, lekko flegmatyczny sposób bycia. Czasem też angielski humor, chwilowo bez Fasoli choć może kiedyś dojrzeję za namową Lubego:) I angielskie ogrody! O matko! W każdym z nich mogę się zasiedzieć na zawsze!
I te domy z kamienia, strzechą kryte! To bajka moja i sen:)
Źródłem zdjęć jest oczywiście internet.

Ale, ale! Nie o zagrodach miało być:)
Książkę chciałam wam polecić na jesienne wieczory, angielską w stylu. Prawdziwy, dziewiętnastowieczny, bardzo humorystyczny twór:)

Faceci trzej wyruszyli łodzią po Tamizie między Kingston i Oksfordem. Rozmawiają, rozmyślają, do słusznych wniosków dochodzą a boki można zrywać:

"Stale odnoszę wrażenie, iż robię więcej, niż powinienem. Nie znaczy to, że mam wstręt do pracy – proszę dobrze mnie zrozumieć. Lubię pracować, a nawet palę się do roboty. Praca tak mnie urzeka, że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzeć na nią. Lubię mieć ją przy sobie – na samą myśl o rozstaniu serce mi pęka z żalu."

"Zdumiewająca to rzecz, że tak wcześnie można wstać, gdy się noc spędza na świeżym powietrzu. Opatulony pledem leżysz na deskach łódki, walizę masz za poduszkę i wcale nie marzysz o tym, żeby „jeszcze parę minut”, jak to jest w twoim zwyczaju, kiedy wylegujesz się w puchach."

"Nie potrafię siedzieć spokojnie i patrzeć, jak ktoś tyra za dwóch. Muszę wtedy wstać i pilnować roboty, krążyć wokół tytana pracy z rękami w kieszeniach i udzielać mu wskazówek. Taką już mam czynną naturę."

Cóż, zdecydowanie polecam jako lekturę na lepsze i gorsze czasy.
A jakby tak film dorzucić? Angielsko nudnawy o angielskim tytule?;)

"O Angliku który wszedł na wzgórze a zszedł z góry".
Tytuł wiele wyjaśnia a ja dodam, że z Hugh Grantem, którego lubię:) Film z zasadzie przyjaźni i budowaniu wspólnego dobra:

"Trwa druga wojna światowa. Dwóch kartografów przybywa do Walii, w celu zbadania wysokości pewnej góry. Wywołują duże zamieszanie wśród mieszkańców małej walijskiej wioski, kwalifikując najwyżej lokalnie położone uwypuklenie, jedynie jako wzniesienie. Do statusu góry brakuje mu bowiem 16 stóp. Mieszkańcy wioski chcą uczynić wszystko, aby kartografowie zmienili decyzję. Postanawiają powiększyć wzniesienie o 20 stóp, a następnie powtórzyć badania. Będą musieli jednak zatrzymać kartografów w wiosce, do czasu udoskonalenia wzgórza."
Film ciepły i raczej z tych ambitniejszych:) Polecam.

Kultura Zjednoczonego Królestwa ma w sobie niewątpliwie wiele uroku:) Dziękuję, że tu bywacie:)
Tymczasem
Polinka