Rewolucja

Entschuldigen Sie bitte!

Nie było mnie tu ostatnio, długo dość...
Wszystko spowodowanie przewrotem życiowym, którego postanowiłam się podjąć.
Od jakiegoś czasu skarżyłam się, narzekałam z lekka. Że praca nie taka, że ludzie adresywni, że
w szkole u Młodego masakra.
Tak właśnie się działo. Takie czasy, powiecie...
Ja się zgodzę, ale bez walki się nie poddam!

Mała, wiejska szkoła, dzieci raptem garstka, wszyscy się znają. W klasie tej kilka bardzo dominujących matek razem z ich rozwrzeszczanymi dziećmi. Atmosfera ciężka jak ołów, konfliktów coraz więcej. No dobra, z tym można żyć... Wszyscy dookoła mówią, że klasa wyjątkowo trudna, zero demokracji, nauczyciel znerwicowany po roku. Rozwrzeszczane mamuśki plotkują, że ten nauczyciel nie taki, że jak to tak, że do świątyni na M nie chce przy każdej wycieczce wpadać, że promuję zdrowe odżywianie i jak to tak- IM? Mamuśkom czegoś zabraniać próbuje? Mamuśki wszystko wiedzą lepiej, na skargę pójdą jak trzeba będzie. Wiedzą, jak nauczać, jak wychowywać, jak się rozprawić z niepokornymi INNYMI, co się nie podporządkowują ich rządom.
Ja nie z tych, wolę pojedynek na argumenty. Odpadam w przedbiegach, język mam raczej krótszy niż dłuższy. Ani porządnie ich nie zwyzywam, ani ploty dotkliwej po wsi nie puszczę. Nie moja liga:)

To również nie liga mojego syna. Wychowujemy go konsekwentnie, w prawdzie i dobrym zachowaniu. Nauczyciela słuchać trzeba, kolegów nie bić, grzecznym trzeba być, aby pani nie przeszkadzać. Przychodziło dziecię biedne, płaczące, bo Majka mu to a Zuzia tamto. Po roku nauczył się kuksańca bokiem puszczać i o swoje się kłócić. Jak ci kolega po raz któryś przyłożył to mu oddaj! Swoją drogą ten kolega to też z tych wychowywanych bezstresowo i matka z sześciolatkiem rady sobie nie daje. Cóż, nie moja liga.
Z powodu reformy szkolnictwa Młody co chwilę zmienia grupę dzieci, zerówka podwójnie, przedszkole z dzieciakami w różnym wieku i takie tam. Po raz kolejny chcieli ich podzielić, aby wyrównać liczebność klas. Najpierw się trochę wkurzyłam, wszystko było przeprowadzane bez  wiedzy rodziców aby draki znów nie było. Dostrzegłam jednak światełko w tunelu.
Dlaczego transferować dzieci z przymusu skoro można dobrowolnie?
Sześcioro nas jest:) Wszyscy spokojni i zrównoważeni, z dziećmi sobie radzimy. Siebie wzajemnie szanujemy, nauczyciela też. Od września więc dziecię moje w nowej klasie. Wszystkie "Mamuśki do przodu" zostały w swoim vipowskim gronie. Niech im się szczęści.
I nam też! Amen:)

Praca. Ach, praca!
Nie wiem, czy che mi się o tym pisać:)
Zadałam sobie pytanie- czy ta praca to szczyt moich marzeń i możliwości? Czy dam radę dłużej
w takiej atmosferze, przy wiecznych wyzwiskach, dowalaniu, traktowaniu jak barachło?
Spotkałyście się kiedyś w mobbingiem? Mnie dotknął jego podręcznikowy przypadek.
Początkowo walczyłam, próbowałam szukać pomocy u przełożonego. W grudniu przeszłam załamanie po którym się odbiłam od dna w zasadzie zupełnego. Było lepiej, chwilowo.
Bla, bla, bla... Nie będę Wam umysłów zatruwać:)
Powiem Wam jedno. Nie z każdą sytuacją się wygra, szczególnie, kiedy pracuje się w republice kolesi.
Postanowiłam pójść swoją drogą. Znalazłam nową pracę, na razie na dwa miesiące, w zastępstwie. Finansowo mi się to opłaca, atmosfery podobnej chyba nie spotkam. Idę na głęboką wodę i mam przeczucie, że nie stracę. Kto nie ryzykuje i takie tam:)
Od pierwszego lipca jestem w nowym miejscu. Będzie to pracowity lipiec bo jednocześnie muszę pociągnąć miesiąc wypowiedzenia. Kosztem urlopu ale cóż.
Jestem na nowej drodze życia i niech mi się szczęści:) Amen:)

Robótkowo niewiele się działo ostatnio. Wpadłam w czytanie książek, pochłonęłam kilka cegiełek.
Scrapbooking też mi sporo czasu zabrał.
Uświadomiłam sobie, że to nie jest aż taka nowość. Koleżanki drogie pamiętają lata 80-te? Prowadziłyście ABC? Była to forma sekretnego dziennika z pytaniami do koleżanek. Miały na nie odpowiedzieć, pięknie kartę ozdobić, wiersze ważne zapisać. Czyż to nie jest wstęp do scrapbookingu w naszym gołym, komunistycznym dzieciństwie?
Mam do dziś!:)

Ja tak o tym bom się za album wzięła.
Dwa lata temu dziecię starsze Komunię miało.Postanowiłam z racji nabycia nowych umiejętności pikny album jej wykonać. Ja nie wiedziałam, ze to tyle pracy! Szcun dla Was, koleżanki albumowe.:)

Albumy, papiery, kwiatki kupiłam w Studiu 75. Zdecydowanie polecam tę firmę. Szybko, solidnie, niedrogo. PSS! Do dziś mają promocję, że dwa papiery za cenę jednego:)
Inne ważne ważności są z pasmanterii, sklepów papierniczych no i z Przydasiowa:)
Bo ja wygrałam kochani:)

W poprzednim poście pokazywałam notes z okazji dnia matki. Zdobył pierwsze miejsce i wszelkie niebieskości w albumie są od Oli. Dzięki Oleńko! Nie zmarnowało się:)

Na koniec jeszcze kotka Wam przedstawię. Mam, małego, niesfornego, ponadprzeciętnie towarzyskiego. Urwis z niego rośnie, w psie matkę znalazł, kota starego wredotę urabia:)
 Poznajcie- kici mini- JIMMY.

Pozdrawiam Was gorąco i jak zawsze dziękuję za obecność
Tymczasem
Polinka