Księżniczka na ziarnku grochu

Royal Baby:) Właśnie internet zdradził mi nowinę, że księżna Kate zaczyna rodzić:) Niech rodzi, to dobrze:) Wszystkie matki wiemy, jak ciężka jest ciąża, jak trudny jest jej ostatni miesiąc. Wyglądasz już jak kaszalot, ciężko ci zawiązać sznurówki, od kilku miesięcy boli cię kręgosłup, nie ma jak spać i te wszystkie atrakcje. Niech się żadna mamusia nie obraża- opisałam swoje ostatnie chwile ciąży. To ja tak miałam, choć pewnie kilka z was również:)
Teraz rodzi się książę:) Tak myślę ja, że to będzie chłopiec patrząc na kształt brzucha jego mamy:)
Kibicuję im po cichu, trzymam kciuki, jak kobieta kobiecie:)
W sumie niech kobitka wytrzyma do jutra:) Jutro moje Baby Royal :) ma urodzinki, więc święto będzie podwójne i międzynarodowe:) Ach, takie tam.
Ale prawda jest taka, że jutro o 22:55 narodzi się moja piękna córka- po raz dziesiąty:) To dla nas wielka chwila, głównie dla niej oczywiście...ale wiecie- ja wtedy zostałam mamą, spełniło się moje wielkie marzenie o dziecku, w szczególności to o córce:)
Mój mały bobas- dziś "zacna prukwa" lat 10:)

Dziesięć lat później:)

Sto lat szczęście moje, moje spełnione marzenie:)

Ostatni tydzień obfitował w wydarzenia miłej treści. Panował "nadczas" a nadczas skutkuje robotami różnymi.
Wytłumaczę się może z tytułu posta:) Wzięłam się ostro za szycie poduszek. Do tego stopnia, że maszyna rozregulowała się kompletnie, bez serwisu szyła nie będzie. Ale- mieszkam jak księżniczka na ziarnku grochu, poduszek u mnie dostatek:) Od EWCI dostałam gąbkę za co ślicznie dziękuję:) i mój dom pęka w szwach od poduszek. Wszystkich nie udało mi się sfotografować co w późniejszym czasie nadrobię, w dodatkowych aranżacjach:)

Poduchy są nam wszystkim dobrze znane:) Z jednej strony gwiazdki, z drugiej paski. Zauroczyły mnie na tyle, że mam już granatowe, miętowe i błękitne. Dla każdego coś miłego. Kolor miętowy w przypadku tego materiału jest cudny:) Mam już po dwie z każdego koloru:) YUPI:)

Z kroniki parafialnej:
Wakacje chwilowo wstrzymane z powodu awarii samochodu. Alternator odmówił posłuszeństwa w trakcie piątkowego wyjazdu na imprezkę:) Zobowiązał nas do niespodziewanego powrotu do domu, bez świateł, klimy i radia:) Aktualnie w trakcie serwisowania, więc wyjedziemy po naprawie. Jutro? Pojutrze? Nie wiem, ale nogami przebieram z całych sił.

No to się pochwalę kolejną rowerową wycieczką po okolicy. Największe ukłony należą się Młodemu. Dzielny facet pedałował 16 km nad jezioro, utrzymując się w czołówce peletonu:) Na koniec się popłakał ze zmęczenia:)

Mocno was zachęcam do penetrowania okolic waszych domostw:) Każdy swoje cuda znajdzie z całą pewnością:)

Wiecie, że czasem nie mogę uwierzyć, że tu mieszkam? Gdyby nie film "Nigdy w życiu" przypuszczalnie mieszkałabym w bloku w mieście rodzinnym, nie szukałabym domu:) Po kilkukrotnym obejrzeniu tego filmu, tak się z mężem zakochaliśmy we wsi, że kupiliśmy dom. Niewiele wiedząc, popełniając masę błędów, idąc na żywioł. To była bardzo dobra decyzja:)

Dobra, bo jak ja dalej tak o wiosce będę to cierpliwości wam nie starczy:) Chociaż mogłabym w nieskończoność:)

Dom tonie w poduszkach, ale to już wiecie. Poza tym odpoczywamy. Pełną gębą odpoczywamy:)

Jeść też jest co- raczymy się leczem z własnych cukinii:)
Po odpoczynku jemy dalej:)

Trzeba się szanować nie? Poleżymy troszkę:) Może na trawniku?

Na koniec powiem wam o jednej ważnej rzeczy. W trakcie wycieczki na rowerkach natknęliśmy się na mały cmentarz w lesie. Byłam zaskoczona. Mieszkam w rejonie, który znacznie ucierpiał w trakcie drugiej wojny światowej. Niedaleko przebiegała linia dzieląca okupację Niemiecką i Rosyjską. Uczę dzieci historii Polski, działań wojennych, więc opowieści o walkach nad Bzurą nie mogło zabraknąć. I tak dotarliśmy na miejsce spotkania z historią. Wiecie, że moje cudowne dzieci pieliły groby tych  żołnierzy? To była bardzo wzruszająca dla mnie chwila. Chwała bohaterom, cześć ich pamięci!
W dzisiejszych czasach, kiedy sami nie wiemy, co to polskość, niejednokrotnie się wstydzimy, kiedy jesteśmy nagle w  Europie tylko dzięki wstąpieniu do Unii, tak ważna jest znajomość historii. A czasy nadchodzą nieciekawe, jeśli Polska już nawet Ukrainie nie może wypomnieć ludobójstwa... A moja rodzina od strony taty wywodzi się właśnie z Wołynia i majątek również utraciła...Dziś lepiej o tym nie mówić, dokładnie jak za komuny. Czytałam niedawno cudny artykuł o tym, jak to świadomie i przy pełnej współpracy dajemy odciąć sobie głowę. Ale może o tym innym razem, w końcu kilka okazji się zbliża.
W każdym razie ja swoją polskość noszę dumnie.

Kochani, ściskam was mocno. Lecę wyczekiwać wyjazdu:)
Dziękuję wam za obecność w tym miejscu, za bardzo liczne komentarze, cudowne słowa.
Nasz świat internetowy to na prawdę szczególne miejsce i niech takie pozostanie.
Słońca i dobrego humoru życzę:)
Tymczasem