Żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi...
W gonitwie codzienności, w rozterkach pomiędzy mieć a być znajduje się nasze człowieczeństwo, tak sobie myślę. Pracuję z wieloma osobami, moja codzienność to tysiące ludzkich historii i niejednokrotnie dramatów, uśmiech i grymas. Sprawy do załatwienia dla kogoś i za kogoś, pomoc drugiemu.
Dziś usłyszałam, że jestem człowiekiem...
"Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym
przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie
usłyszycie:, „Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy
zbiera motyle?” Oni spytają was: „Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży?
Ile zarabia jego ojciec?” Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym
przyjacielu. Jeżeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom z czerwonej
cegły, z pelargoniami w oknach i gołębiami na dachu” – nie potrafią
sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: „Widziałem dom za sto
tysięcy franków”. Wtedy krzykną: „Jaki to piękny dom!”
Ja patrzę sercem a świat postrzegam tylko w pastelach...
Tak jest dobrze:)
Mocno was pozdrawiam, uśmiecham się szeroko i do usłyszenia!
I pamiętać należy, że kolce nie służą do niczego. To tylko złośliwość kwiatów.
Polinka
I tak trzymać:) I oby każdy dzień był tak słodki, tak piękny jak truskawki!!!!
OdpowiedzUsuńmoc uścisków:)
Witaj:) tak dawno mnie tutaj nie było,a jakie poważne tematy tutaj...O tym,że ludzi nie interesuje człowiek Kochana to już dawno wiem i nie dziwię się niczemu, co napisałaś...zwykły Człowiek jest nudny, nic nie posiada,wartego opowiedzenia, jest nijaki...Ale chyba łatwiej mu żyć w dzisiejszym świecie, bo pomimo braku czasu ma przyjemność bycia zwykłym Człowiekiem, a to dzisiaj luksus...więc skupiam się na moim bliskim, zwykłym otoczeniu, które kocham, bo dzisiaj zakwitła po raz pierwszy moja cudna hortensja i słonko pięknie świeci,a i wróble, które budzą mnie co rano mają małe. ...
OdpowiedzUsuńBuziaki Aga z Różanej
Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńJa rudowłosa, uwielbiająca się śmiać. Motyle ganiam, ale z aparatem. Lubię podglądać i podsłuchiwać ptaki :)
Paulinko:)) masz niestety rację...ludzie kochają cyfry, i te najbardziej ich interesują...przykre..ale my róbmy na przekór-jak najdłużej:))))
OdpowiedzUsuńŚwietny post! Piękne zdjęcia
OdpowiedzUsuńCzy to z Małego Księcia? ;-)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko!
Nic dodać nic ująć.
OdpowiedzUsuńW natłoku złośliwości, pretensji, niezadowolenia miło usłyszeć że jest się człowiekiem :-). Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńPolinko:))jakie przemyślenia:)))wiesz ja sobie myślę,że nauczycielem,psychologiem,kierowcą się bywa,a człowiekiem się jest:)))))
OdpowiedzUsuńNo, no.... muszę przyznać - prawda. Zawsze swoje dzieci uczyłam patrzeć na człowieka. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńPaulinko, jak zawsze pięknie napisane. Uwielbiam czytać Twoje posty. Pozdrawiam serdecznie:)
OdpowiedzUsuńMądre słowa, dają do myślenia..
OdpowiedzUsuńPozdrawiam;)
Mały Książę tylko z wyglądu był mały prawda? Uważam też, że łatwiej jest patrzeć sercem. Zdrowiej dla serca:-) Ściskam Cię Polinko kochana.
OdpowiedzUsuńPrzepiękny i mądry tekst :)
OdpowiedzUsuńSpotykamy niestety ludzi z kolcami, w realu, i w sieci też...Pełni kompleksów, potrzebujących tylko głaskania, chcących być naj...Pielęgnujących w sercu dziwne kwasy i żale. Nie każdemu można powiedzieć, że jest człowiekiem. Cieszę się, że Tobie można. Dobrze, że Twój świat jest pastelowy. Udanych wakacji:)
OdpowiedzUsuńOstatnio usłyszałam - a co on robi w życiu - Pozdrawiam !
OdpowiedzUsuńNiesamowite, ja wlasnie slucham Do Kołyski Piaska!
OdpowiedzUsuńCytat znam doskonale....taka jest prawda....
Pozdrawiam Kochana, miłych wakacji pełnych dobrych wrazen ;)