niedziela, 27 kwietnia 2014

Galopujące jajo

Duszki moje, Duszyczki!
Wychodzę z zaświatów, z kreatywnego imperium własnej wyobraźni, bo do Was mnie ciągnie:)
Nie może mnie za dużo nie być, bo jak się potem zbierze, to nie wiadomo, od czego zacząć. Jestem mistrzynią budowania zdań wielokrotnie złożonych;)
Czy Wasz świat też tak galopuje?
Niedawno święta a już tak dawno. Jaja wielkanocne jeszcze nie przebrzmiały, ba! nie zdążyłam Wam ich pokazać. Teraz sobie myślę, czy to jeszcze wypada?
Jajka w tym roku rozeszły mi się w nieprawdopodobnym tempie!:) Tej koleżance, temu koledze, pani Basi od jajek i tak z dziesięciu zostały mi dwa. Ale mam swoje ulubione, zostawiłam oczywiście w egoistycznym amoku:) Moje jajo scrapowe, ulubione i jakieś takie ciężko vintage.



Jaja jajowate dla bliższych i dalszych znajomych Królika:)



Zakładka do książki:) Będzie ich więcej ale motyle musiały pofrunąć do najpiękniejszych kwiatów wiosennych.

Zrobiłam też pudełeczko na scrapowe cuda:) Dekor na górze to prezent od Madelinki. Dziękuję, wprowadzam w ruch.


Pozostaje dodać, że po drodze były święta:) Kilka migawek i pomyśleć, że dziś to już tylko wspomnienia:)



Czy nie czujecie się już zmęczeni?:) Liczę, że nie:)

W wielkanocnej sesji wziął udział również manekin. Dostałam go dawno temu no ale...miał czarną kieckę przetykaną złotymi cekinami i wisiora na kolczyki w głowie. Teraz doczekał się metamorfozy i polubiłam go od razu.


I na koniec niespodzianka dla Was:)
Ten manekin będzie prezentem. Podaruję go chętnej Duszce składającej podpis pod tym postem.
Zasady zwyczajne. Wystarczy pozostawić komentarz, wyrazić chęć otrzymania przesyłki ze wsi mojej i już. Nic nigdzie nie musicie reklamować, prezent dla Was, w podziękowaniu za obecność.
Losowanie w następnym poście:) No chyba, że ktoś bloga mojego nie obserwuje to poproszę zaobserwować, bo to radość dla mnie:)
Niebawem weekend majowy, więc życzę Wam wspaniałego wypoczynku. U mnie plany rozsądnie szalone: muzeum kolei wąskotorowej, grill u znajomych i REMONT:)
Tak, kochani, rusza metamorfoza dolnego korytarza z przytupem i radością:)
Ale jeszcze trzy dni pracy trzeba przeżyć.
Uf, więc pozdrawiam Was serdecznie.
Zapisujcie się na manekina.
Tymczasem
Polinka zapatrująca się na blue:)

piątek, 18 kwietnia 2014

Wesołego Alleluja

Kochani!
Dziś miało być o jajecznych robótkach i męskim spojrzeniu na nie ale...
Czyż nie najważniejszy jest spokój przedświąteczny?
Co ja Wam głowę będę zawracać!
Nadszedł czas dla rodziny. Będziemy się przemieszczać, odwiedzać bliskich, ktoś stęskniony przyjedzie. Upieczecie mazurki i baby, jutro dzień święcenia.
Jak w tej radosnej atmosferze truć wam głowę jakimś jajkiem w masce gazowej!

Kochani!


Pisanych jojecek, 
wirzbowych bazicek, 
kiełbasy święconej, 
dużo krzanu do niej, 
baby polukrzonej, 
kukielki pieconej, 
Zmartwychwstanio w dusy 
i Wiesny… po usy!

Nic Wam dalej truć nie bede! Poza podziękowaniem, najserdeczniejszym!
Kochani czytający bloga! Dziękuję najmocniej za ten ruch serdeczny, dobre słowo, cudny gest. Za przyjaźnie zawiązujące się cichaczem, za kreatywne marzenia i ich realizację.
Każdy Wasz ślad w tym miejscu to prawdziwa radość i mobilizacja.
Dziękuję
Oddalam się w rytmie mazurka wielkanocnego! O!
Polinka

niedziela, 13 kwietnia 2014

Konsekwencja

Lubię w swoim życiu konsekwencję:)
Konsekwentnie więc zmieniam swój dom, bielę, odnawiam meble.
W tym roku metamorfozę przejdzie dolny korytarz, pokój córki oraz ganek, zwany też wiatrołapem. Wszystko białawe, pastelowe, w stylu angielskiego cottage w połączeniu ze stylem skandynawskim. Eklektyzm, czyli po mojemu, ale spójnie.
W salonie utworzyłam nowy kącik do czytania. To już chyba ostatnie graty w tym pomieszczeniu, chociaż kto wie:) Niestety światło, Majorka to nie jest jak widać:)
Marzą mi się lampy do salonu. Może sobie kiedyś sprawię:)






Bystre, scrapkowe oczęta zauważyły zapewne notesik. Niniejszym prezentuję dokładniej a wszystkim kibicującym bardzo dziękuję. Aguś, Ola, pozdrawiam Was mocno:)


Szykuję się do remontu pokoju córki i w związku z tym w domu coraz więcej dzikich kolorów. Zaszalałam też z modnymi roletami. Drobiazgi będą jak znalazł pewnego dnia:)


Duuużo miętowego turkusu:) Kolor farby to moje własne dzieło i jestem bardzo dumna:) Polecam Wam tę metodę. Zamiast wydawać krocie na mieszalnik kupcie białą bazę i barwniki. W moim przypadku wszystko Śnieżka i tak kropla do kropli ustalacie swój własny, indywidualny kolor. To wciąga:)
Lampion wynalazłam w moim miejscowym grzebalcu ze starociami. Brązowy, obdrapany ale z potencjałem:) Miętowo-turkusowe mazidło a potem smugi brązowym akrylem.Uwielbiam go!




Idąc za ciosem pomalowałam scrapowe pudełeczko:) Takie samo, jak różowe pokazywane niedawno. To miejsce na moją rozrastającą się kolekcję scrapków.

Kłopot jedynie ze światłem. Bo widzicie, jak piknie słonko świeci to wszystko jest git:) Najtrudniej sfotografować ciemną norę;)

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie. Oszczędzajcie się w sprzątaniu. Ja wiem, że święta za pasem ale czym są święta? Czystą podłogą czy ogólną atmosferą?
Tymczasem
Polinka


środa, 9 kwietnia 2014

Czwarta rocznica

Kochani moi, drodzy
W tym poście zmienię lekko kierunek wypowiedzi:)
Jutro będziemy obchodzić czwartą rocznicę katastrofy smoleńskiej.

Podążając za wikipedią:
katastrofa lotnicza, do której doszło w Smoleńsku w sobotę, 10 kwietnia 2010 roku o godz. 8:41:06 czasu środkowoeuropejskiego letniego.
Zginęło w niej 96 osób, wśród nich:
prezydent RP Lech Kaczyński z małżonką,
ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski,
wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, grupa parlamentarzystów,
dowódcy wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych RP,
pracownicy Kancelarii Prezydenta,
szefowie instytucji państwowych,
duchowni,
przedstawiciele ministerstw, organizacji kombatanckich i społecznych oraz osoby towarzyszące, stanowiący delegację polską na uroczystości związane z obchodami 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, a także załoga samolotu.
Była to druga pod względem liczby ofiar katastrofa w historii lotnictwa polskiego
i największa pod względem liczby ofiar katastrofa w dziejach Sił Powietrznych RP.
Katastrofy nie przeżyła żadna z osób obecnych na pokładzie.

Czy po tym możemy powiedzieć: "i kropka"?

Zapewne wśród Was znajdą się osoby chcące uniknąć tematu, znużone i zmęczone ciągłym wałkowaniem teorii zamachu. Powiecie zapewne, że w życiu są ważniejsze sprawy, że trzeba rachunki zapłacić, ciężko jest z pracą, rodzina choruje. Nie macie czasu, nie chce wam się o tym myśleć. Ja was rozumiem.
Faktycznie, cztery lata o tym rozmawiamy, dochodzimy do sprzecznych wniosków. Sąsiadka czy mąż mówią jedno, telewizja drugie. Nie chcecie się angażować, to nie wasz problem. Ja was rozumiem.
Ale...
Bez względu na nasze poglądy polityczne i zaangażowanie wszyscy jesteśmy Polakami. Jeśli chcemy, aby słowo Polska było powodem do dumy to powinniśmy dążyć do wyjaśnienia, co się stało z samolotem naszego prezydenta. Dlaczego przez cztery lata nie dochodzimy, nie prosimy o pomoc, nie ściągamy wraku? Co stoi na przeszkodzie do poznania prawdy?
Czy mamy dalej ochotę wysłuchiwać o pijanym lub nie pijanym dowódcy? Samolotem kierowali niedoświadczeni idioci, lądowali przy zerowej widoczności, na wspaniale przygotowanym lotnisku. W trakcie lotu popijali drinki i wpuszczali ośmioklasistów do kabiny pilotów...
Wszystko jedno, w którą wersję wierzycie, które fakty do was przemawiają...zadajcie sobie pytanie i powtórzcie je głośno: co się stało naszemu prezydentowi i dlaczego nie staramy się tego wyjaśnić?
We mnie to wszystko budzi sprzeciw.
Cóż znaczy nasz kraj i co zrobimy w razie napaści?
Pokazaliśmy, moim zdaniem, słabość naszego państwa, słabość rządu i najwyższych urzędów. Jesteśmy cały czas wasalami Rosji i robią z nami co chcą kochani. Śmieją się z nas i grają nam na nosie. Jeśli tej sytuacji nie powstrzymamy, co będzie dalej? Kiedyś Gruzja, dziś Ukraina a potem Polska? Związek Radziecki przeżyje królewskie odrodzenie a my będziemy dziko patrzeć.

Jutro w całej Polsce odbędą się marsze pamięci. Zachęcam Was do udziału, choć wiem, że to czwartek. Ja właśnie z tego powodu nie będę uczestniczyć niestety. Ale sercem jestem ze wszystkimi koleżankami i kolegami, którzy pojadą zamanifestować swoje poglądy.
Dobra, powiecie, że ja pisior i ulegam histerii tłumu.
Tak, ja pisior, z wyboru i przekonań. I nie kupuję tego, co próbują mi wmówić w telewizji...
Wieszam na blogu mój prywatny manifest- polską flagę- i jeśli macie ochotę, was zachęcam do tego samego.
Bo ja cały czas żądam odpowiedzi: co się stało z samolotem wiozącym elitę mojego kraju?!


 I książkę Wam polecam, przeczytajcie, warto. Poznacie wspaniałych ludzi:

A koleżanki z Krakowa, jeśli możecie, zajrzyjcie za mnie do Krypty Srebrnych Dzwonów w najbliższych dniach, bardzo Was proszę.

Dziś nie mogłam pisać o robótkach i kiełkującej rzodkiewce, myślę, że zrozumiecie. Madziu, buziak dla ciebie, gdyż wiem, że podzielasz moje poglądy.:)
Cześć ich pamięci!
A Wam bardzo dziękuję

środa, 2 kwietnia 2014

Orzeźwienie:)

Baju, baju chciałoby się powiedzieć!
I tak baju, baju, tygodnie lecą, coraz więcej się dzieje a ja milczę jak zaklęta!
Czas najwyższy z tym skończyć i pokazać Wam roboty wszelkie oraz paczuchę- niespodziankę.
Zacznę od prezentu. Jakiś czas temu umówiłam się z Madelinką na wymiankę. Ja jej coś a ona dla mnie...poduchę szydełkową zrobi. Straszliwie podobał mi się motyw African Flower, ale leniuch ze mnie.:) O!
W tym tygodniu otworzyłam paczuchę zacną.
Poza obiecaną poduszką znalazłam...druga poduszkę i masę gipsowych dekorów. Nie powiem, chciałam to bardzo ale...zwariowałaś dziewczyno, jak nic! Około dwóch kilogramów mi szalona przysłała a w środku tylko wybierać i przebierać:) Znajdą zastosowanie w remoncie dolnego korytarza w tym roku, tak więc kochana Madelinko pomieszkasz z nami trochę:) Dziękuję najmocniej, latam wśród obłoków ze szczęścia.



Poszukuję inspiracji teraz:) Macie pomysł (albo wiele:)) na wykorzystanie tych dekorów dużych i małych? Część trafi na drewniane pudełka, część na ścianę a reszta? O, matko!:)

Podusia:)


Madelinko, wszystko jest bardzo piękne, włożyłaś w tę paczkę masę serca. Najmocniej dziękuję!

Za scrapy się wzięłam kochani, choć już o tym pisałam. Robię kartki, kupuję stempelki i takie tam. Powolutku się rozwijam choć droga jeszcze długa i kręta. I straszni mi się marzy! Marzy mi się spotkanie z Wami, scrapkami, wymiana doświadczeń i czas wspólnie spędzony. Ojej!

To kartelucha dla koleżanki z pracy. Ma dziś takie same kłopoty, jakie ja miałam w grudniu. Wredna firma, wredni ludzie a dziewczyny płaczą... Może się trochę uśmiechnie?

Teraz sesja karteczek razem w pudełkiem nabiórkowym no i serduchem wiosnennym.








Problem jednak w ...posiadaniu. Jak się mało posiada to się robi podobne niestety. I żal ściska gdzieniegdzie ale cóż- pensję drugą poproszę:)
Niebawem powrócę kochani. Z wielką miłością pastelową i poduszkami- wariatkami:)
Tymczasem, ściskam Was mocno
Polinka